Αυθαιρεσία και θράσος…
Η αυθαιρεσία πηγαίνει χέρι-χέρι με το θράσος. Αυτός είναι ο κανόνας. Γιατί, για να κάνεις μια -εξώφθαλμη- αυθαιρεσία, πρέπει να είσαι και θρασύς.
Και αυτό να συμβαίνει σε όλα τα στάδια. Αυτή είναι η κλίμαξ.
Και για να γίνω πιο σαφής, αναφέρομαι στους πληγέντες από τις φωτιές του καλοκαιριού στην Αττική. Σε εκείνους κυρίως, που είχαν χτίσει ένα σπιτάκι ή μία βίλα
( για μένα δεν έχει απολύτως καμμία σημασία το μέγεθος ) μέσα στο δάσος και αφού αυτό καταστράφηκε, είχαν το θράσος να προκαλούν φωνάζοντας για την αδιαφορία της πολιτείας ή της πυροσβεστικής. Και όχι μόνο αυτό, αλλά να απαιτούν και αποζημίωση.
Δε χρειάζεται να πω πολλά πάνω στη μεθοδολογία της καταπάτησης, οι υπαίτιοι πάντως, καλό είναι να σωπαίνουν. Όσο για την αποζημίωση από τη φωτιά, αυτή είναι καθαρά ευθύνη του ιδιοκτήτη (αυθαίρετου ή νόμιμου) και δε μπορεί να πληρώνεται κάποιος για τη δική του αμέλεια ή παράλειψη. Βλέπετε, μια ασφάλιση σπιτιού, είναι πολύ φθηνή (περίπου 1 ευρώ το χρόνο, για κάθε 1.000 ευρώ κατασκευαστικής αξίας του κτιρίου), αλλά η λογική είναι, ότι "δε θα συμβεί τίποτα". Σκεπτικό βέβαια, καθαρά νεοελληνικό …
ΑΙΟΛΙΚΗ ΓΗ ... 