Αντι-μνημονιακές ή αντι-μνημονικές ?

Κι έφτασε λοιπόν η μέρα των εκλογών. Όλοι είχαν να πουν από κάτι.  Αυτό όμως που κυρίως πέρασε, ήταν ότι  ψηφίζουμε ή υπέρ του μνημονίου ή εναντίον του.
Ας μου πει κάποιος, τίνι τρόπω, αυτές οι εκλογές συνδέονταν με το μνημόνιο ! Και αν συνδέονταν, υπό την έννοια της καταψήφισης των υποψηφίων που είχαν το χρίσμα της κυβέρνησης, τι θα πρέπει να γίνει μετά ?  Ξανά σε εθνικές εκλογές ? Όπως φυγόπονα το έθεσε ο Γιωργάκης ?  Άσε που προέκυψε κατά του μνημονίου και ο Αντωνάκης – ένας νέος Τσε ίσως ?…
Κάθε χρόνο θα έχουμε εκλογές ? Και οι θυσίες που έφαγε στο κεφάλι και την καμπούρα ο κόσμος ? Χαμένες ? Ή μήπως, θα γίνουμε μάγκες και θα ορθώσουμε ανάστημα απέναντι στην τρόϊκα και θα τους πούμε «Όχι ρε, δε χρωστάμε τίποτα, να πληρώσει η πλουτοκρατία» και άλλα φαιδρά ?
Οι επιλογές μας ούτως ή άλλως, είναι η εξής μία : τουμπεκί ψιλοκομμένο ως προς το νοικοκύρεμα αυτού του τόπου, με τις λιγότερες δυνατές απώλειες. Τις οποίες μάλλον, τα μεγάλα κεφάλια των αγώνων, έχουν ιεραρχήσει κάπως παράξενα. Π.χ., έχει περάσει στα ψιλά, ότι έχει καταργηθεί η εθνική συλλογική σύμβαση εργασίας. Που σημαίνει, ότι ο καθένας πράττει όπως γουστάρει. Και συνάπτει ΑΤΟΜΙΚΕΣ συμβάσεις. Με τις αποδοχές που τον βολεύουν.
Λοιπόν, ας επιστρέψουμε στην ουσία : οι τοπικές εκλογές, έχουν κυρίως τοπικό χαρακτήρα και μας δίνουν τη δυνατότητα, να ψηφίσουμε εκείνους που πιστεύουμε ότι θα κάνουν κάτι καλό για τον τόπο.
Αν κάποιο συμπέρασμα βγαίνει, αυτό είναι της δυσπιστίας απέναντι στο πολιτική σύστημα. Με τόσο μεγάλη αποχή, δε χρειάζεται πολλή λογική…
Οι περί μνημονίου συνδέσεις, είναι παντελώς άκυρες. Ας κρατήσουμε τα πεπραγμένα των κυβερνώντων -νυν και πρώην…-, για τις εθνικές εκλογές και ας πράξουμε τότε αυτό που πρέπει. Αν όμως δώσουμε πάλι 80% και άνω στη γαλαζοπράσινη λαίλαπα, ε τότε… όπως είπε κι ένας φίλος, είμαστε μαζόχες ! Γιατί τότε είναι που πρέπει να λειτουργήσει η μνήμη…